گروه فرهنگی «سراج24»- اکران و یا عدم اکران فیلم ها همواره از حساسیت خاصی برخوردار است. بازگشت بخش قابل توجهی از سرمایه ای که فیلم ها هزینه می کنند بستگی مستقیم به عملکرد و تصمیم شورای صنفی نمایش دارد یعنی آنها هستند که زمان مناسبی را باید تعیین کنند تا یک فیلم به حداکثر فروش خود برسد و به خوبی نیز توسط مردم دیده شود.
روال در تعیین جدول اکران آن است که فیلم های دارای محتوا و قابلیت فروش خوب در طول سال پخش شوند تا مخاطبین هر فصل اکران که به سینما مراجعه می کند لا اقل یک فیلم خوب روی پرده ببیند و به اصطلاح دست خالی برنگردد ضمن این که فضای اکران به اندازه کافی برای فیلم های خوب فراهم باشد. در مواردی که فیلمی با پروداکشن عظیم و احتمال فروش فوق العاده اکران می شود نیز غالبا فیلم های متوسط همزمان اکران می شوند که اولا فیلم های قوی دیگر برای سایر زمان های اکران باقی بمانند و ثانیا به کمک فیلم پرفروش بتوانند به گیشه خوبی دست پیدا کنند.
اما عملکرد چند وقت اخیر شورای صنفی نمایش برای اهالی سینما محل بحث و سوال شده است. چند ماه پیش بود که مسئولین این شورا با انتخاب فیلم های مبتذل و حاشیه داری نظیر "گینس" و "نهنگ عنبر" برای اکران در ماه مبارک رمضان موجب اعتراض همگانی شده بودند.
اخیرا نیز همزمان با اکران گسترده و فروش خوب فیلم فاخر محمد رسول الله(ص)، دو فیلم ارزنده و قابل تقدیر دیگر که تقریبا می توان آنها را به همراه شاهزاده روم تنها آثار مثبت و قابل تقدیر سال 94 دانست اکران شدند؛ "قندون جهیزیه" و "مزار شریف".
این اقدام شورای صنفی نمایش عملا تا کنون منجر به قربانی شدن دو فیلمی شده است که پیش از این مورد تحسین منتقدین قرار گرفته بودند و امیدها برای فروش آنها بسیار بالا بود. "مزار شریف" به دلیل عدم اختصاص سالن های کافی و نیز دیده نشدن تبلیغات فیلم در سایه سنگین محمد رسول الله(ص)، اکرانی فاجعه بار را آغاز کرد. فیلمی استراتژیک برای جمهوری اسلامی که در اتفاقی نادر یکی از مهمترین پرونده های امنیتی نظام را بازخوانی کرده بود به دلیل بی تدبیری مسئولین شورای صنفی نمایش، در طی 4 روز آغازین فروش خود در سامانه مکانیزه فروش بلیط فقط 15 میلیون تومان فروخته که آن را می توان یک شکست تمام عیار در ابتدای راه قلمداد کرد.
فیلم دیگر، یعنی قندون جهیزیه نیز از این مساله مستثنا نیست. اثری خوش ساخت با قصه و اجرای خوب که شوخی های سالم همراه با محتوای قابل تامل آن با گذشت نزدیک به یک ماه از آغاز اکران خود هنوز نتوانسته حتی هزینه ساخت خود را تامین کند و این یعنی فاجعه و شکستی برای کارگردان نوپای سینما که بلندپروازانه کار خود را آغاز کرده بود. قربانی شدن "قندون جهیزیه" توسط شورای صنفی نمایش چنان برای علی ملاقلی پور سنگین بود که در عملی نه چندان عاقلانه اما از روی ناچاری مجبور شد برای دیده شدن فیلمش همانند یک "جیمی جامپ" عمل کند و وسط بازی ستارگان سابق ایران با ستارگان سابق دنیا با لباس تبلیغاتی فیلمش به میان زمین بدود بلکه به مدد حاشیه های این اقدام بتواند کمی فیلمش را به مردم معرفی نماید.
عملکرد سوال برانگیز شورای صنفی نمایش در چند ماه اخیر را بیش و پیش از هر چیز باید اوج بی تدبیری و ضعف دانست، بی تدبیری و ضعفی که امید را در دل علاقه مندان به سینمای مردمی و سالم از بین می برد و سبب ساز آن شد که در نیمه دوم سال 94 دیگر فیلمی برای "مردم" باقی نماند.
